Werk verandert in deze tijd sneller zowel qua omgeving, mensen met wie je hebt te werken als qua inhoud van het werk. Mensen worden daardoor tijdens hun werk natuurlijk aangesproken op hun prestaties/bijdragen maar daarnaast vooral ook kunnen en willen leren van elkaar in hun dagelijks werk.
Dit laatste vraagt om ruimte te maken en houden voor genieten, ontspanning, off-line en reflectietijd. Deze verwerkingstijd is essentieel om menselijk potentieel te blijven benutten en het ook menselijk te houden in organisaties. We leven in enorme overvloed in de westerse wereld maar het meest wezenlijk nl de beleving van eigen tijd die lijkt niet meer van ons te zijn.
Omdat in de buitenwereld de snelheid en hoeveelheid van informatie zo explosief toeneemt en de complexiteit omhoog gaat komen we als mens steeds meer in de plek dat we niet in control zijn. Daarmee neemt de onzekerheid en angst ook toe als we dit met ons hoofd alleen proberen te begrijpen.
Dit van en met elkaar leren op de werkplek kan geweldig mooie ervaringen leveren en soms ook zeer taai en lastig zijn. Tegelijkertijd is dit ook bewezen het meest duurzaam effectieve om te vernieuwen en nieuwe mogelijkheden te ontdekken.
Wij mensen zijn natuurlijke wezens ook al vergeten we dat wel eens in organisaties. Wij zijn natuur, net als planten, bomen, dieren en landschappen en onderdeel van levende ecosystemen. We merken dat als mensen in contact komen met natuur en in beweging zijn ze vanzelf ook in contact komen met een grotere ruimte in zichzelf.
Om mijn werk professioneel te kunnen doen, doe ik dit soort opdrachten altijd in een samenwerkingsverband
Hoe ik kijk naar de wereld zijn onze kinderen het dichtst in contact met de toekomst. Zij lopen voor ons uit en snappen eerder en sneller wat er speelt ook als snappen ze er soms zelf nog weinig van. Van die jeugd is voor mij dan ook heel veel te leren over de toekomst omdat zij er intuitief al aftastend veel contact mee hebben. Dit leidt bij young professionals en potentials eerder (dan 20-30 jaar geleden) tot essentiele vragen in hun werkende leven over het waarom en waartoe zij hun potentieel willen inzetten en hoe zij zichzelf plek willen geven in deze werkende wereld.
Och de liefde is zo ontzettend omvattend gebied en een wezenlijk onderdeel van menselijk leven, waar te beginnen? Wij mensen zijn groeps- en lotsgebonden wezens en daarmee in liefde verbonden met de generaties waar we uit voortkomen, zelfs als we strijd of weinig of geen contact hebben met onze families waar we uit voortkomen. En met de vrije mogelijkheid om vanuit liefde onszelf van daaruit te transformeren. In de liefde wordt alles wakker gekust wat we toen en ooit hebben ervaren in welk veld (van generaties) van liefde wij zelf zijn gecreerd, geboren en opgegroeid. Niets trekt dan ook onze persoonlijke geschiedenis zo open als de liefde zelf.
Mannen en vrouwen verlangen er beide naar en starten vaak wel anders in het avontuur van de liefde, daarbij is het vaak wezenlijk dat een vrouw zichzelf welkom gaat voelen onder vrouwen om haar vrouw zijn voluit te kunnen leven en een man zich welkom gaat voelen onder mannen om zijn man zijn voluit te kunnen leven.
In een vrijer wordende samenleving vragen mensen ook in de liefde steeds meer van zichzelf en elkaar dat zet druk op relaties en zichzelf. Het aantal scheidingen neemt nog steeds toe. Gemiddeld heeft de westerse mens in deze tijd wel 3-4 serieuze relaties al dan niet met dezelfde partner.
Liefde kan in gebonden en wetende vorm zich manifesteren in mensen. We kennen allemaal de afhankelijke en angstige vorm waarin we in de ogen van de ander onszelf onvrij en angstig ervaren. Wetende liefde is de plek waarin we van onszelf kunnen houden ongeacht wat er gebeurt en hoe het met ons is ook in de ogen van een ander. Daarin is zelfliefde een basis, een basis dat we beseffen dat we als mens de volle mogelijkheid hebben om ons eigen leven op onze eigen wijze vorm te geven in relaties met wie wij zelf willen. De wetende liefde maakt vrij en geeft ruimte.
In de liefde ontdekken mensen hoe ze ten diepste gehecht zijn vanuit hun ouderlijk nest maar ook in zichzelf. Veilig gehechte mensen zijn meer in staat de liefde toe te laten en zich te laten raken steeds weer opnieuw. Tegelijkertijd zijn veel van ons ook onveilig ongehecht aan een of beide ouders.
Om van gebonden naar wetende liefde te komen dienen mensen hun eigen pijn/verdriet en existentiele angsten aan te kijken en te ervaren. Ten diepste zijn we allemaal ergens zo bang voor en dragen we allemaal pijn/verdriet in ons mee. Als we die poorten weten te openen dan stroomt de zelfliefde ook bij ons binnen en komt er een ruimte waarin mensen zichzelf en anderen ook werkelijk kunnen laten komen en gaan.
Het vraagt behoorlijk wat van een liefdespaar om zowel intimiteit en sexualiteit in volledige bewustzijn met elkaar te kunnen beleven en ervaren in dezelfde relatie. Het is een spannende combinatie en ook door de tijd heen verschillend hoe een liefdespaar in hun relatie ruimte maakt voor intimiteit en sexualiteit.
Bewustzijnsontwikkeling en een lerende houding creeren begint voor mij in families en in het onderwijs. Ik heb daarom een grote passie en bevlogenheid om in het onderwijs bij te dragen aan een lerende houding op de werkplek te creeren tussen docenten en bij leiders van onderwijsorganisaties. Ik werk dan ook met veel plezier voor leiderschapsacademie NSO-CNA met als drive om leraren en leiders in het onderwijs ook weer leerling te durven laten zijn.
In het werken in de liefde is het fijn als er ook structuur komt in stappen die spelen in het werken met de liefde tussen mensen.
Contact maken met jezelf en de ander, hoe kun je jezelf welkom heten in de ogen van de ander? Kun je jezelf nog ervaren en de ander verwelkomen? Werkelijk contact ontstaat als mensen in contact zijn met hun eigen innerlijke grens en hun lichaam van binnen ook kunnen en willen ervaren inclusief alle sensaties en gevoelens.
Hechten is de mate waarin we in nabijheid de energie van jezelf en de ander kan verwerken en aanwezig blijven.